donderdag 12 februari 2015

Verhuisbericht!

Sinds vandaag zal ik niet meer hier bloggen, maar ben ik ergens anders te vinden.
www.zjojes.wordpress.com

dinsdag 13 januari 2015

Kijk eens om je heen!

Via Pinterest, uiteraard, kwam ik een tijd geleden een tekening tegen van 2 mensen op een schommel. Daar wilde ik iets mee gaan doen voor voor het raam na de feestdagen.
Ik ging op zoek naar Schleich poppetjes in zittende positie, maar helaas. Nergens te vinden.

Tot ik mijn 'Book for paperlovers' (van vorig jaar) van Flow Magazine doorbladerde en daar hele schattige illustraties van Annelinde Tempelman in zag staan.
Ik had nog ijsstokjes en fluorgeel borduurdraad in de kast liggen, dus de schommeltjes waren zo gemaakt. 
Ik verstevigde de achterkant van de poppetjes met dikker papier uit hetzelfde boek en plakte ze op de houtjes.



Ik wilde ook weer iets met raamstiften doen. 
Sinds ik begon met 'herfst, herfst, wat heb je te koop' vind ik het zo leuk op het raam. 
Na de herfst ging ik door met Sinterklaas, gevolgd door Kerstmis en uiteraard besteedde ik ook wat aandacht aan Oud & Nieuw. 



Maar alle feestdagen zijn voorbij. 
Ik vond een tekst die uiteindelijk perfect past bij de schommeltjes en de poppetjes in mijn windlicht. 
"Kijk om je heen: overal is wat leuks te zien".





Misschien plak ik nog wat meisjes op mijn raam, zodat er nog steeds iets leuks te zien valt voor de meneer/ mevrouw die iedere dag langsloopt en dan ineens zal denken: " hé, dat poppetje had ik nog niet gezien!" 




Kijk eens om je heen en geniet van de kleine dingen!
O en loop je langs ons raam, stil staan mag hoor om de poppetjes te ontdekken :)

zondag 4 januari 2015

Post uit Denemarken!

Een gelukkig en gezond 2015! **

Soms zie je ineens van die hele mooie dingen. Dingen waar je niet naar op zoek was, maar ze toch ineens ergens opduiken en ze niet meer uit je hoofd verdwijnen.
Een tijd geleden kwamen er op de twitter account van Visit Denmark hele mooie posters van Vissevasse voorbij.
Posters van steden in Denemarken of mooie posters van Noorwegen of Zweden, maar ook New York, Berlijn, Londen en Parijs hebben ze in hun collectie.
Ik was verliefd.
Sprookjesachtig, maar tegelijkertijd ook strak.



De zoektocht naar een verkooppunt in Nederland begon, maar helaas, er is nog niemand die deze mooie posters verkoopt.
Samen met mijn moeder en mijn zusje, die ze ook prachtig vinden, bestelden we ze direct in Denemarken.

Ik koos voor Odense.
De stad waar ik vroeger als kind al kwam en de weg nog wist toen ik er 5 jaar geleden voor het eerst met mijn eigen kinderen kwam.
De stad heeft een plekje in mijn hart.
Op de poster staan het Hans Christian Andersen huis en het lelijke eendje afgebeeld. 



Ik kocht ook nog 2 prints op kaart formaat.
De kleuren zijn zo mooi, terwijl ik normaal gesproken niet zou kiezen voor het donkerbruin.
Nog even op zoek naar lijstjes en dan gaan deze een mooi plekje krijgen in de keuken.



Ik ben nog aan het schuiven met de poster. 
Waar hangt hij nou het mooist?
Maar ik kon mijn enthousiasme niet bedwingen om deze pareltjes met jullie te delen!
Mocht je trouwens nog op zoek zijn naar een gave sticker voor op je auto of caravan, die hebben ze ook! http://vissevasse.dk/collections/auto-sticker

**Het plan was dat ik jullie al eerder een gelukkig nieuwjaar zou wensen compleet met een, soort van, jaaroverzicht op 30 december. Maar eerlijk gezegd nam de kerstvakantie het compleet over. 
We luierden, rusten uit, snoepten tot we geen boe of bah meer konden zeggen en buikten uit op de bank. Kortom, een geslaagde kerstvakantie!

dinsdag 16 december 2014

Pepermunterige zuurstokken chocolade!

Soms zijn er van die hele simpele recepten die enorm lekker zijn. En man o man, ik vond er weer 1.
Ik deed weer mee aan een foodswap. 1 van de opdrachten was een chocolade opdracht.
Ik vond een recept voor pepermunt chocolade en moest meteen denken aan de After Eight die we alleen in huis hadden met Kerstmis.


After Eight vond ik eigenlijk helemaal niet zo lekker, maar het hoorde bij kerst voor mijn gevoel.
Ook het feit dat ieder chocolaatje in een 'mooi' papiertje zorgde ervoor dat de chocolaatjes halverwege 1e kerstdag helemaal op waren. Je had er daarna ook wel weer voor een jaar genoeg gehad.

Terug naar het oersimpele recept voor je eigen en nog veel lekkerdere After Eight versie.

Men neme:
- 300 gram melk smeltchocolade
- 300 gram witte smeltchocolade
- halve theelepel pepermunt olie
- 12 zuurstokjes
(de hoeveelheden kun je naar wens aanpassen. Van bovenstaande hoeveelheden kreeg ik een plak van 30x25cm. Let wel op met de pepermuntolie!! hij is heel sterk, dus doe er niet teveel in. Of juist wel voor het "sterk spul hé" effect met bijbehorende tranen)


* Leg op een bakplaat een stuk bakpapier. Zorg dat de bakplaat groot genoeg is voor de hoeveelheid chocolade. Is hij te klein, dan wordt de chocolade te dik. 

* doe de zuurstokjes in een keukenmachine en verkruimel ze. Het is een hels lawaai, dus kondig het aan aan je medebewoners als je hem aan gaat zetten.

* Smelt de melk chocolade au bain marie. Als de chocolade gesmolten is, doe je hem op de bakplaat en je smeert hem uit. Zet hem minimaal 20 min. in de koelkast om weer hard te laten worden.

* Smelt de witte chocolade au bain marie. Als de chocolade gesmolten is, roer je er de pepermunt olie doorheen. Daarna smeer je hem uit over de hard geworden melk chocolade.
Strooi dan de stukjes zuurstok eroverheen en zet weer minimaal 20 min. in de koelkast.

* zet ondertussen een kop thee of kop koffie en pak een lekker stukje. Smakelijk!





zondag 14 december 2014

(Niet) Te Koop!

Met 3 kinderen en 3 slaapkamers leek het ons 2,5 jaar geleden een goed plan om ons huis te koop te zetten.
We schilderden het eerst wit, alle foto's verdwenen van de muur en alles werd opgeruimd. 
De makelaar werd erbij geroepen. Hij maakt foto's, zette het huis op de welbekende huizenwebsite en een groot 'Te Koop' bord werd in onze tuin geplant. 
De eerste kijkers kwamen en ons huis werd in ieder hoekje schoongemaakt. 
Ik zette koffie, kocht een appeltaart geurkaasje (want een appeltaart bakken vlak voor een bezichtiging is echt niet te doen), zetteverse bloemen op tafel en deed wat koekjes op een schaaltje. 
We waren ontzettend zenuwachtig, want stel je voor! 



De ene na de andere potentiële koper stond op de stoep. Hartstikke fijn natuurlijk, maar op een gegeven moment ebte het zenuwachtige gevoel weg. Want: „het wordt toch niks." 

Rondom bezichtiging nr 30 (rond de zomervakantie van dit jaar) begonnen de twijfels toe te slaan bij ons.
(Ja, u leest het goed. Bezichtiging nr 30, maar hé, ik ben nog niet klaar met mijn verhaal. Dus schrik vooral nog even niet.)
De ontbrekende slaapkamer boven gaf de doorslag om toch nog even door te gaan. We gaven het nog tot deze maand. 



Plotseling is het dan december en belt de makelaar begin deze maand. Weer een bezichtiging.
We zuchtten, piepen en steunen, aangezien dit nr 41(!!) wordt. 
Tegelijkertijd is dit ook onze laatste kans, want het zijn mensen die voor de 2de keer komen.
Gaandeweg krijgen we buikpijn. 
Óns huisje verkopen.
Alles in ons roept nee.
Als de geïnteresseerden vervolgens met een heel laag eenmalig bod komen, is onze buikpijn weg.
Trek het bord maar van de gevel (het bord uit de tuin werd nl al 2 keer meegenomen en 2 straten verder weer teruggevonden), haal het huis van de bekende huizenwebsite af en o ja, zeg tegen de geïnteresseerden dat we niet ingaan op hun bod.



De mooie print van Zilverblauw hangt hier al een hele tijd op in huis en wat is hij nu ineens zo treffend.
De wind nam ons 2,5 jaar mee om vervolgens bij het beginpunt weer te gaan liggen.
Na 2,5 jaar staat ons huis dus niet meer te koop! 
Wat een heerlijkheid, wat een rust.


  

maandag 17 november 2014

The NeverEnding blanket

Een tas vol haakgaren krijgen voor je verjaardag is natuurlijk een fantastisch cadeau!
Dus blij als een kind in een snoepwinkel kon ik ook echt niet kiezen wat ik zou gaan maken. Ja, een deken. Dat had ik inmiddels wel al bedacht.
Maar mijn hemel, Pinterest is op zo'n moment echt niet goed voor een mens.


Op een helder moment liet ik Pinterest links liggen en keek op het blog van Yvestown.
Ik houd van haar stijl en zij houdt van haken.
Het plan was: een deken haken die én mooi is én lekker warm is én hij moet ook nog eens af zijn voordat het koud zou worden.
Heel wat eisen in een dekentje dus.
Na een proeflapje van haar African Flower en Starburst Granny besloot ik voor de laatste te gaan.
Wit als basis en daarin de kleuren uit mijn gekregen garen.

Als ik een deken haak dan heb ik geen precieze maat in gedachten. Bij deze deken had ik bedacht, ik haak  door totdat het garen op is. Maar man o man, het witte garen gaat er als een tierelier doorheen (ik kocht zelf ook al 10 bolletjes bij) en het gekleurde garen raakt maar niet op.
En zoals het gaat met dekens haken. In het begin zie je je deken groeien, maar hoe groter hij wordt hoe slechter je ziet dat hij groeit.



Ik haakte daardoor ook even niet, maar gut, wat ligt hij daar mooi te zijn in zijn mandje.
Wat vind ik hem zelf mooi en wat ben ik er trots op.
In mijn hoofd is het dus ook echt The NeverEnding Blanket. (ja, in mijn hoofd. Beetje gek om aan iemand te vertellen dat je een naam/titel hebt voor je deken)
Hij is op dit moment groot genoeg om lekker over je benen te leggen als je film kijkt, maar nog te klein om op een eenpersoonsbed te leggen.



Wie weet wordt het wel een een familiedekentje.
"Weet je nog dat oma het The NeverEnding Blanket noemde? Ze heeft er toen zo lang aan gewerkt, weet je nog?"
"Ja, dat weet ik nog. Series kijken en ondertussen haken, daar was oma goed in."

Ach ja, laat ik eerst maar weer eens een serie aanzetten en verder werken aan mijn dekentje.

groetjes
Joyce



woensdag 5 november 2014

Op naar de 5km, alweer!

Hardlopen. Nooit gedacht dat ik er zo van kon genieten.
Dat ik hevig zou balen wanneer ik niet zou kunnen of mogen lopen. 

Het begon 2 jaar geleden. Het enthousiasme op fora en social media omtrent hardlopen was zo groots aanwezig, dat ik mezelf afvroeg of het ook iets voor mij zou zijn.
Ik kocht hardloopschoenen, scoorde goedkope hardloopkleding en zocht een schema. 
Vol goede moed stond ik op een ochtend op voordat iedereen wakker zou worden hier in huis en daar ging ik. Damn, dat valt tegen. 1 minuut hardlopen. Hallelujah!
Maar ik zette door. 
De minuut werd 2 minuten, 3 minuten, 6 minuten etc en ineens rende ik 30minuten aan 1 stuk!
Ik schreef me in voor de Run for Kika. Zocht sponsoren, haalde €175 op en liep 5km in 39.35.  Geen toptijd, maar ik was ontzettend blij. 
Ik ging verder en liep op een gegeven moment 7km. Heerlijk!


Maar toen moest ik toch toegeven aan de pijn in mijn kuit. Na de Run for Kika speelde een spier op, maar eigenwijze ik, ik negeerde het.
Totdat ik na een hardlooprondje verging van de pijn.
De fysio werd gebeld en toen begon het hele proces van herstellen.
Ik zal jullie de details, het gevloek en gebaal besparen, maar na de zomervakantie mocht ik na 11 maanden , eindelijk, weer beginnen. 


Precies op het punt waar ik 2 jaar geleden ook begon. Die ene minuut hardlopen was weer zwaar. Heel zwaar.
Maar oooo wat geniet ik er weer van! 
Ik doe het heel rustig aan op dit moment. Eerst weer eens op naar de 15minuten aan een stuk en daarna zien we weer verder. 

Ik was dus ook ontzettend blij dat ik een tijdje geleden een mailtje kreeg van Judith. Ik heb gewoon een paar hardloopschoenen gewonnen! Hoe cool is dat!

Ze is zelf ook fanatiek hardloopster en maakte bij 200 runs (en ze gaat nog steeds door) een foto van haar schoenen en iets kleurrijks wat ze tegenkomt. Vervolgens plaatst ze ze op Instagram met de hashtag #joelixruns en heeft zo een hele mooie collage bij elkaar gefotografeerd. Van die foto's zijn mooie kaarten gemaakt en die kreeg ik ook nog eens bij mijn schoenen! Echt heel gaaf!

Het is jammer dat ik gisteravond mijn rondje al gehad heb, dus ik moet toch nog even wachten tot morgen voor mijn eerste rondje op deze nieuwe schoonheden.

groetjes,
Joyce